Η σφοδρή επίθεση των συμμοριτών την πρώτη ημέρα εναντίον των φυλακίων της πόλεως, δεν πέτυχε τίποτε το σοβαρό. Όλη η γραμμή κρατάει γερά και τα κύματα του εχθρού τσακίζονται επάνω στη γενναία άμυνα του στρατού μας.
Έχει μόνο εγκαταλειφθεί το απομακρυσμένο ύψωμα του Προφήτη Ηλία Εξοχής, αυτό που υπεράσπιζε ένα μικρό, προωθημένο τμήμα του 584 Τάγματος Πεζικού.
Στα άλλα υψώματα στο 915, στον Προφήτη Ηλία Κόνιτσας και στον Άγιο Αθανάσιο, οι συμμορίτες δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε σπιθαμή. Όλη η κύρια γραμμή άμυνας κρατεί ασάλευτη, χωρίς ρωγμή.
Παρ' όλα αυτά νύχτα της πρώτης ημέρας της επιθέσεως εναντίον της Κόνιτσας ήταν νύχτα εφιαλτική. Οι σάλπιγγες των συμμοριτών δεν σταματάνε καθόλου. Ούτε τα χωνιά τους που απειλούσαν με άγρια σφαγή τους στρατιώτες. Αλλά δεν σταμάτησαν επίσης ούτε τα ουρλιάσματα αυτών που πέφτανε λαβωμένοι από τα εύστοχα πυρά του στρατού μας.
Οι κάτοικοι πάλι πέρασαν τη νύχτα τους άγρυπνοι, τα μικρά παιδιά κλαίγανε τρομαγμένα σε κάθε έκρηξη οβίδας του εχθρικού πυροβολικού, που έσκαζε με φοβερό κρότο επάνω στα σπίτια.
Στις γραμμές των συμμοριτών φτάνουν καινούριες ενισχύσεις. Περισσότεροι από δύο χιλιάδες ''δημοκράτες'' με τους καπεταναίους Σοφιανό, Ορέστη, Κόλια, Λάμπη και Ερμή πολεμούν, ενώ καινούριες ενισχύσεις, ξεκούραστα σλαυομακεδονικά τμήματα του Γράμμου, ετοιμάζονται να βοηθήσουν κι αυτά στη μάχη.
Μα το Πυροβολικό και η Αεροπορία από την προηγούμενη μέρα, τους έχει κάνει σοβαρές ζημιές. Έτσι αυτή την άγρια νύχτα καθώς απάνω στον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Αθανάσιο και το 915 έσκαζαν η μία μετά την άλλη οι φωτοβολίδες, διέκριναν οι στρατιώτες μας αμέτρητα κορμιά συμμοριτών που σκέπαζαν το πεδίο της μάχης.
Οι τραυματισμένοι βογγούσαν, σήκωναν τα χέρια τους ψηλά στον ουρανό κλαίγανε, κι άλλοι πάλι καταριώντουσαν τους καπεταναίους που τους πήραν στο λαιμό τους. Οι σύντροφοί τους, για να μην υπάρχει στη νεκρή ζώνη αυτό το τείχος των νεκρών που η θέα του τους έκοβε τα πόδια, προσπαθούσαν με άλματα να τους τραβήξουν προς τα πίσω.
Μα το Πυροβολικό μας και τα πυρά του Πεζικού σκότωναν κι άλλους, έτσι που το τοπίο γέμισε από πτώματα. Αυτή η νύχτα έκρινε τη τύχη της Κόνιτσας. Φάνηκε καθαρά πως ο στρατός δεν θα επέτρεπε με οποιαδήποτε θυσία να περάσουν οι συμμορίτες.
Η δεύτερη μέρα, η 26η Δεκεμβρίου, δεν αλλάζει καθόλου την κατάσταση. Οι συμμορίτες επιτίθενται με την ίδια λύσσα χωρίς αποτέλεσμα.
Εν τω μεταξύ η Στρατιά δίνει διαταγή (από τις 25 Δεκεμβρίου, ώρα 10π.μ.) στον Διοικητή του Β΄ Σώματος να πάη στα Γιάννενα και στον Μέραρχο Αντωνόπουλο να προωθήση το Στρατηγείο του όσο μπορεί πλησιέστερα στην Κόνιτσα. Στα Γιάννενα μένει μόνος ο Επιτελάρχης Λασπιάς. Δεν βγαίνει καθόλου από το γραφείο του. Σκυμμένος στους χάρτες, δεν κλείνει μάτι, ούτε τη νύχτα.
Οι συμμορίτες για να απομονώσουν την Κόνιτσα μετά την κατάληψη του Μπουραζανίου, πιάνουν τη Βίγλα, τη Γραμπάλα, κατεβαίνουν μέχρι το Καλπάκι, κι άλλοι ακόμα χαμηλότερα, κοντά στο μοναστήρι της Βελλάς. Δεν είχανε καμμιά αμφιβολία ότι θα παίρνανε την Κόνιτσα.
Ο Γράμμος και πιο κάτω ο Σμόλικας και η Γκαμήλα ήταν με τα χιόνια τους και τις απότομες χαράδρες, τείχος απροσπέλαστο στο στρατό από την πλευρά εκείνη. Προς βορρά και δυτικώς της Κόνιτσας υπάρχουν τα σύνορα που τους παρέχουν την ευχέρεια να μετακινούν τμήματα μέσα από την Αλβανία, όπου ήθελαν. Προς νότο, όπως είπαμε και πιο πάνω πιάσανε τη γέφυρα Μπουραζανίου, τη Βίγλα, τη Γκραμπάλα και η Κόνιτσα βρέθηκε κυκλωμένη.
Μα στην Κόνιτσα, από το περασμένο Αύγουστο είχανε γίνει γύρω-γύρω χαρακώματα, είχανε φτιάσει ναρκοπέδια κι ακόμα Σταθμούς Διοικήσεως ωχυρωμένους, για περίπτωση εισβολής και επιθέσεως εναντίον της. Στην πόλη δεν μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερες δυνάμεις. Όπως είναι γνωστό με τον συμμοριακό αυτό πόλεμο, ολόκληρη η Ελλάς είχε γίνει μέτωπο και παντού υπήρχε περίπτωση να συμβεί το κακό. Ένα Τάγμα Πεζικού (το 583 Τάγμα Πεζικού) χρειάσθηκε να σπεύσει στην Θεσπρωτία.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις και οι εφεδρείες έχουν μοιραστεί κανονικώτατα και στην περίπτωση της Κόνιτσας οι αναγκαίες δυνάμεις κινηθήκανε με ακρίβεια μαθηματική.
Στο Καλπάκι που αποτελούσε την πρώτη γραμμή του πυρός από την πρώτη μέρα της επιθέσεως κατά της Κόνιτσας έφτασε πρώτα το 581 Τάγμα Πεζικού του Τζουβάρα και το ανεξάρτητο Τάγμα Χωροφυλακής του βουλευτού Ιωάννου. Το 581 που έλαβε μέρος στη μάχη του Μετσόβου, περπάτησε συνεχώς 20 ώρες για να φτάσει όσο μπορούσε γρηγορώτερα στη μάχη.
Ο Ιωάννου πάλι, βαρεία άρρωστος, έφτασε κι αυτός με τους άνδρες του στο Καλπάκι και μπήκε αμέσως στη μάχη.
Οι συμμορίτες υποχώρησαν προς τα Άνω Ραβένια, αλλά συμμορίες του Υψηλάντη που βρισκόντουσαν στην περιοχή του Δελβινακίου, προχωρούν προς το Κεράσοβο, επιχειρούν να περάσουν τη γέφυρα των Αγιών και να πλευροκοπήσουν τις Εθνικές Δυνάμεις που είχαν απλώσει βορειανατολικώς του Καλπακίου.
Τμήμα του Τάγματος Χωροφυλακής ματαίωσε την προσπάθειά τους. Εν τω μεταξύ ο γενναίος Τζουβάρας το έχει ματώσει για καλά, κάτω από τα Ραβένια. Οι Διοικητές Λόχων του Τάγματος, Λοχαγοί Καβεβάρος, Ρομποτής, Μανιάκης και ο Υπολοχαγός Κομπλιάς, με την υπέροχη μαχητικότητα των στρατιωτών τους, ανατρέπουν την αντίσταση των συμμοριτών και πλησιάζουν στο χωριό Μαυροβούνι. Οι απώλειες του Τάγματος είναι μεγάλες. Και σε τραυματίες αλλά και σε νεκρούς.
Εν τω μεταξύ στα Γιάννενα φτάνει και ο υπέροχος Κιτριλάκης με δικά του τμήματα, που τα ρίχνει στον αγώνα.
Στην Κόνιτσα η κατάσταση στις 26 και 27 του μήνα μένει η ίδια. Οι συμμορίτες επιτίθενται σε όλα προς το βορρά και ανατολικώς της πόλεως υψώματα με λύσσα, αλλά δεν μπαίνουν στην πόλη. Στις 26 κάνουν μία μικρή κρούση στα φυλακία νοτιώς της πόλεως από το πεδινό διάδρομο, όπου υπήρχαν τμήματα του 582 Τάγματος Πεζικού και λίγοι ΜΑΥ κοντά στην γέφυρα του Αώου.
Κανένα αποτέλεσμα. Το πυροβολικό όμως των συμμοριτών αυξάνει τις βολές του εναντίον της πόλεως. Ο τραυματισμένος Γενημάρας εξακολουθεί να διευθύνει τα κανόνια της πόλεως και να ρίχνει όπου υπήρχαν οι σοβαρώτερες συγκεντρώσεις συμμοριτών και τα περισσότερα πυρά τους.
Η Αεροπορία κάνει κι αυτή θαύματα. Στα Γιάννενα από την πρώτη κι όλας μέρα της επιθέσεως έφτασε ο Αρχηγός των Αεροπορικών Δυνάμεων της Στρατιάς Κελαϊδής και οι πιλότοι της Βάσεως Ιωαννίνων που εν τω μεταξύ έχει ενισχυθεί με αρκετά Σπιτφάϊρς, κάνουν τέσσερις και πέντε εξπρμήσεις ημερησίως. Άθλος.
Μα η μικρή κρούση που έγινε από τους συμμορίτες στα φυλάκια της νοτίου Κόνιτσας στις 26 του μηνός, ανησύχησε τον Παλλαντά.
Ο Παλλαντάς πήρε μία τολμηρή απόφαση που έσωσε την Κόνιτσα.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου