Από τη νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου οι πολιορκημένοι της Κόνιτσας αντικρύζουν πέρα κατά τη Βίγλα να σκάζουν οι φωτοβολίδες των τμημάτων μας που αγωνίζονται να ανοίξουν δρόμο κατά την Κόνιτσα.
Σαν διάττοντες αστέρες (με αντίστροφη πορεία προς τους πραγματικούς), πότε κίτρινοι, πότε πράσινοι, οι φωτοβολίδες διασχίζουν κάθε τόσο τον σκοτεινό ουρανό και τον φωτίζουν με τις χαρωπές υποσχέσεις του για την άμυνα.
Στα υψώματα της Γκραμπάλας ο αγώνας είναι εξαιρετικά σκληρός. Στο ύψωμα 1060 είχαν μείνει από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο χαρακώματα, και αυτά ακριβώς κρατούσαν οι συμμορίτες. Το πυροβολικό μας και η αεροπορία τα κτυπούν συνεχώς, αλλά οι συμμορίτες εξακολουθούν να αντιστέκονται.
Το απόγευμα όμως της 29ης Δεκεμβρίου στις τρείς μία Διλοχία του 527 Τάγματος Πεζικού με τον Λυγεράκη καταφέρνει και με ηρωϊκή εξόρμηση μπαίνει στα χαρακώματα και διώχνει κακούς κακώς τους συμμορίτες.
Για να ανέβει η ηρωϊκή αυτή Διλοχία εκεί επάνω, έκανε σωστή αναρρίχηση στην πλαγιά που ήτανε εντελώς γυμνή και φοβερά απότομη. Μετά την κατάληψη του υψώματος 1060 το άλλο ύψωμα της Γκραμπάλας, το ύψωμα 1090 εγκατελείφθηκε τις νυχτερινές ώρες. Τη νύχτα εγκατέλειψαν επίσης κι ένα μικρό ύψωμα μεταξύ Γκραμπάλας - Βίγλας, το 723. Έμενε τώρα η Βίγλα, που όλοι οι στρατιωτικοί περίμεναν πως θα συναντήσουν την πιο σοβαρή αντίσταση.
Εν τω μεταξύ η Στρατιά παρακολουθεί άγρυπνα την εξέλιξη των επιχειρήσεων, φάση με φάση, ώρα με ώρα, λεπτό προς λεπτό. Από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η επίθεση κατά της Κόνιτσας, η Στρατιά, ο Διοικητής της τελευταίας μόλις την προηγούμενη είχε γυρίσει βιαστικά από τα Γιάννενα στο Βόλο, αφού διανυκτέρευσε σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Θεσπρωτίας με το Τάγμα Τζινιέρη και εισέπραξε καμμιά διακοσαριά βλήματα συμμορίτικων όλμων, παίρνει στα χέρια του την κατάσταση, εμψυχώνει τον αγώνα, και δίνει απεριόριστο επιθετικό πνεύμα για την αντιμετώπιση της κρίσεως.
Όλες οι διαταγές τονίζουν εμφατικά ότι επάνω από όλα προέχει η τύχη της ηρωϊκής Ταξιαρχίας και του πληθυσμού της Κόνιτσας. Ούτε στιγμή δεν επιτρέπεται να χαθή. Καμμία ταλάντευση, κανένας χρονισμός, καμμιά καθυστέρηση. Εμπρός, όλοι Εμπρός. Αυτός είναι από της πρώτης στιγμής ο άνωθεν τόνος. Ο παλμός αυτός πραγματοποιείται από όλα τα παραπέρα κλιμάκια της Διοικήσεως και τα εκτελούντα στρατιωτικά τμήματα με κίνηση θυελλώδη και με έφοδο ακράτητο.
Κάτι όμως συμβαίνει με τους απαράμιλλους ΛΟΚ, τους επίλεκτους Έλληνες κομάντος, από τους οποίους έχει σταλλεί στην Ήπειρο μία πρότυπος Μοίρα υπό τον ηρωϊκό Ζαχαράκη. Κάποια στιγμιαία σύγχυση φαίνεται να επικράτησε επί τόπου ως προς τον καλύτερο τρόπο τακτικής ενεργείας των ειδικών αυτών σχηματισμών.
Διατίθενται σε αοστολές στατικής άμυνας, ενώ προορισμός τους είναι ο ελιγμός και η διείσδυση στα νώτα του εχθρού. Η Στρατιά επεμβαίνει.
- Γιατί ακινητούν οι ΛΟΚ;
- Αδύνατον να μην υπάρχη για τους ΛΟΚ ένα κενό για να περάσουν.
Οι Λόχοι Ορεινών Καταδρομών πρέπει να εξαπολυθούν προς τα πρόσω. Να βρουν κενό και να περάσουν. Να φθάσουν οπωσδήποτε βορείως της Βίγλας. Να δράσουν ως λαβίδες και ως βρόχοι για τον εχθρό. Τη νύχτα πρέπει απαραιτήτως να συντελεσθή ο δύσκολος αλλά αποφασιστικός ελιγμός.
Έτσι κι έγινε. Μέσα στο χιονισμένο χάος των βουνών, που οι απάτητες πλαγιές τους είναι και την ημέρα για ασκημένους χιονοδρόμους ορειβατικό κατόρθωμα να τις δαμάσουν, οι δαίμονες του Ζαχαράκη βρίσκουν πατήματα, εκβιάζουν περάσματα, μέσα στο πυκνό σκοτάδι, καβαλάνε το ύψωμα 935, πηδούν στην Κεφαλοβουλγάρα, προχωρούν προς τη Βίγλα. Κρατούν με τον ασύρματο ενήμερη των κινήσεών τους την Κόνιτασα που παρακολουθεί με χτυποκάρδι, με περηφάνεια και χαρά.
Η Κόνιτσα με τον ασύρματο στέλνει το ακόλουθο σήμα:
- ''Με χαρά παρατηρούμε τις κινήσεις σας. Σας περιμένουμε να΄ρθήτε γρήγορα''.
Με τα χαράματα οι ΛΟΚ έχουνε φτάσει βορείως του καίριου υψώματος. Η τύχη του εχθρού στη Βίγλα που είναι το κλειδί για το Μπουραζάνι έχει κριθεί. Η εχθρική αντίσταση που αναμένετω σκληρή και ίσως παρατεταμένη ενώπιον μετωπικής επιθέσεως καταρρέει ως πύργος από τραπουλόχαρτα. Και οι ΛΟΚ πραφθάνουν να χτυπήσουν στο ψαχνό. Ο εχθρός δέχεται σληρά πλήγματα από τους κομάντος, που τους απειλούν την υποχώρηση. Αφήνουν πλατιές λίμνες αίματος επί τόπου, νεκρούς, τραυματίες, εγκαταλείπουν υλικά, αιχμαλώτους...
Εν τω μεταξύ στα Γιάννενα καταφθάνει το κλιμάκιο της Επιτροπής Ερεύνης. Στο ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ που κατέλυσαν ανοίγουν μπροστά τους χάρτες επιτελικούς και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον την εξέλιξη της καταστάσεως.
Η τοποθεσία της πολιορκημένης Κόνιτσας τους πείθει πως η Αλβανία με την προστασία που παρέχει στα συμμοριακά συγκροτήματα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή την σκληρή μάχη. Από όλη την ατμόσφαιρα των Ιωαννίνων καταλαβαίνουν πολύ καλά πως η Ελλάδα έχει αποδυθεί σε μία περιπέτεια, ώστε να συνεχίζεται ουσιαστικά ο πόλεμος που έχει γαι όλη την Ευρώπη λήξει.
Η Επιτροπή κινείται προς το Καλπάκι και τα Άνω Ραβένια. Εκεί συναντούν αγρυπνισμένους αξύριστους, κουρασμένους φαντάρους, κι ακόμα τραυματίες με ματωμένους επιδέσμους που χαμογελούν, όμως και χαιρετούν πρόσχαρα σαν να μην τους συνέβη τίποτα.
Η διείσδυδη των ΛΟΚ στα νώτα των συμμοριτών συντόμεψε κατά πολύ την επαφή του στρατού με την πολιορκημένη Κόνιτσα. Ήταν κάτι που ο ''Δημοκρατικός Στρατός'' δεν το περίμενε. Γι΄αυτό από την Κόνιτσα την ίδια ημέρα βλέπουν νέα φάλαγγα των συμμοριτών να εγκαταλείπει την περιοχή Βίγλας - Κεφαλοβουλγάρας και από τον πεδινό διάδρομο και προχωρεί βορειοδυτικά προς το Μάζι.
Μα τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου η πολιορκημένη Κόνιτσα δοκιμάζςται πάλι από σκληρή επίθεση. Οι συμμορίτες φθάνουν κοντά στους στρατιώτες και αρχίζουν αγώνες σώμα προς σώμα με λόγχες και χειροβομβίδες. Παρά το πείσμα τους και τις μεγάλες τους δυνάμεις δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν ούτε μέτρο.
Γεική επίθεση εξαπολύουν τώρα τα στρατιωτικά τμήματα, στη γραμμή Πελεκάνια - Βίγλα - Κεφαλοβουλγάρα - Μεσοβούνι. Ο Γυγεράκης μαζί με το βουλευτή Αλέκο Παπαδόπουλο βρίσκονται στο δεξιό της παρατάξεως στην περιοχή Αρίστης. Αυτά τα δύο παλληκάρια θα έχουν την τιμή να μπουν την επομένη πρώτοι στην Κόνιτσα.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου