Έφτασε επι τέλους η πολυπόθητη ημέρα για την πολιορκημένη Κόνιτσα. Στην Αρίστη που βρίσκεται βορείως του Καλπακίου από το βράδυ της 30ης προς 31η Δεκεμβρίου συγκεντρώνεται η Διλοχία του ηρωϊκού Λυγεράκη, και το τμήμα Χωροφυλακής με το βουλευτή Αλέκο Παπαδόπουλο. Αυτά τα δύο σώματα αρχίζουν να κατεβαίνουν προς την κοιλάδα του Βοϊδομάτη.
Η αποστολή είναι αφάνταστα δύσκολη και επικίνδυνη. Η απότομη διαμόρφωση του εδάφους προσφέρεται για αντίσταση των συμμοριτών.
Ο καιρός δεν τους βοηθεί καθόλου. Ρίχνει ψιλό χιόνι και τα σύννεφα έχουν κατέβη χαμηλά κλείνοντας τελείως τη θέα. Τα μονοπάτια είναι απότομα, δασωμένα, και οι στρατιώτες προχωρούν με το όπλο στο χέρι γιατί από στιγμή σε στιγμή ενδέχεται να δεχτούν επίθεση. Κανείς τους δεν γνωρίζει τι κρύβουν τα δέντρα και οι βράχοι που κρέμονται απειλητικά απάνω στα κεφάλια τους.\
Μα όλοι τους, από τους Διοκητές μέχρι τον τελευταίο φαντάρο δε ζουν παρά με την αγωνία πως θα φτάσουν μία ώρα γρηγορότερα στην πολιορκημένη πόλη.
Εν τω μεταξύ η Μεραρχία ειδοποιεί τον Παλλαντά για την προσπάθεια του Παπαδόπουλου και του Λυγεράκη, και του ανθέτει πλέον να ρυθμίσει αυτός τις κινήσεις τους. Ο Παλλαντάς με τον ασύρματο μιλάει στον Λυγεράκη. Τηρείται διαρκής επαφή.
Τα δύο τμήματα είχαν φτάσει στην όχθη του Βοϊδομάτη κι αλλάζουν κατεύθυνση. Προχωρούν βορειοανατολικά προς τη γέφυρα. Κανείς τους δεν αμφιβάλει πως θα βρουν τη γέφυρα χαλασμένη κι ακόμα αντίσταση από τον εχθρό που θα θελήσει να εμποδίσει το πέρασμα ενισχύσεων.
Περιέργως η γέφυρα είναι ανέπαφη. Την περνούν αλλά ένα τέταρτο αργότερα τη στιγμή που βρισκόντουσαν κάτω από το χωριό Καλύβια της Λιτονιαβίτσας δέχονται πυκνά πυρά. Πάνω από το χωριό αυτό υψώνονται άγριοι χιονισμένοι βράχοι, φρούρια απόρθητα. Προς στιγμήν οι ενισχύσεις βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Τι θα΄πρεπε να κάνουν; Να σταθούν όσοι ώρα χρειάζονταν για να εξουδετερώσουν τη δύναμη των συμμοριτών, ή να σπάσουν την κατά μέτωπο αντίσταση και να φτάσουν μία ώρα γρηγορώτερα στην Κόνιτσα;
Φυσικά προτίμησαν το δεύτερο. Ο ηρωϊσμός Αξιωματικών και ανδρών σε αυτήν ειδικώς την επιχείρησηση μπορούμε να πούμε πως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Ήταν αποφασισμένοι όλοι τους ν΄ανοίξουν το δρόμο έστω και με τα δόντια. Το κατάφεραν ύστερα από σκληρή μάχη.
Είχε πλέον σουρουπώσει. Στην Κόνιτσα από στόμα σε στόμα είχε διαδοθεί παντού η χαρμόσυνη είδηση. Φτάνει στρατός. Έρχονται ενισχύσεις.
Όλοι τους ηλεκτρισμένοι από ενθουσιασμό είχανε στηλώσει τα μάτια τους προς τον πεδινό διάδρομο, προς το μονοπάτο Κόιτσας - Γκορίτσας και περίμεναν. Οι ώρες περνούσαν με χτυποκάρδι. Το πυροβολικό των συμμοριτών (όπως και κάθε βράδυ) εξακολουθούσε να ρίχνει μέσα στην πόλη.
Ο Λυγεράκης με τον Παπαδόπουλο προχωρούν. Δεξιά τους υψώνονται πάντα άγριοι οι βράχοι της Γκαμήλας, κοφτοί σαν με μαχαίρι. Αριστερά τους μουγκρίζει ο Αώος μέσα στον πεδινό διάδρομο. Το σκοτάδι είναι πηχτό. Τμήματα προστασίας της κυρίας δυνάμεως έχουν απλώσει εμπρός, πίσω δεξιά, αριστερά, γιατί κι εδώ περιμένουν αιφνιδιασμό από λεπτό σε λεπτό. Τίποτα όμως. Έξω από το χωριουδάκι Γκορίτσα στέκονται για μία στιγμή.
Τα σκυλιά γαβγίζουν άγρια. Οι φτωχοί κάτοικοι τρομάζουν. Τι να συμβαίνει; Στρατό δεν φαντάζονται από εκείνη την μεριά, Ασφαλώς έρχονται συμμορίτες. Ο βραχνάς της σφαγής απλώνεται παντού. Περιμένουν να ακούσουν μία κουβέντα να καταλάβουν ποιος πλησιάζει στο χωριό.
Ο Λυγεράκης τινάζει ψηλά στον ουρανό μία φωτιστική φωτοβολίδα. Κι οι χωρικοί στο χρυσό φως από τις χαραμάδες των παραθυριών τους αντικρύζουν χακί. Χακί Ελληνικό.
Βλέπουνε και από την Κόνιτσα την φωτοβολίδα. Τα πολυβόλα στον Προφήτη Ηλία, στον Άγιο Αθανάσιο, παντού πάνε να καούν από τις χαρμόσυνες ριπές.
Έρ-χε-ται! Έρ-χε-ται!
Οι κάτοικοι ανοίγουν τέντα τα παράθυρα και κοιτάζουν κατά το μονοπάτι. Αγκαλιάζονται και φιλιούνται.
Από την Γκορίτσα και πέρα ο Λυγεράκης κι ο Παπαδόπουλος δεν υπολογίζουν πλέον τίποτα. Για να φτάσουν στην Κόνιτσα κυριολεκτικώς τρέχουν. Οι στρατιώτες για να βλέπουν καλύτερα ανάβουν τα ηλεκτρικά τους φανάρια.
Στην Κόνιτσα στρατιώτες και κάτοικοι τρελαίνονται από ενθουσιασμό. Διακρίνουν καθαρά πλέον από το φως, τη φάλαγγα που πλησιάζει. Στις 10 ακριβώς οι πρώτοι στρατιώτες φτάνουν στη γέφυρα του Αώου.
Τους σταματά το ξερό ''Άλτ'' του σκοπόύ επάνω από τα βράχια. Απαντούν στο παρασύνθημα και ο στρατός στις 10 και 10' μπάινει στη Κάτω Κόνιτσα. Ο Παπαδόπουλος μαζί με τον Λυγεράκη λίγα λεπτά αργότερα φτάνουν στο γραφείο του Παλλαντά.
Η Κόνιτσα πανηγυρίζει. Η επταήμερη μάχη έληξε πλέον.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου