'Ολη την ημέρα των Χριστουγέννων και την επόμενη, οι συμμορίτες παρά τις συχνές και λυσσαλέες τους επιθέσεις, σπάζουν τα μούτρα τους στον Προφήρη Ηλία, στον Άγιο Αθανάσιο και το ύψωμα 915. Μεταχειρίζονται χωρίς καμμία φειδώ τα πυρομαχικά τους και τους κουρασμένους συμμορίτες, αντικαθιστούν αμέσως νέα τμήματα περισσότερο ορμητικά από τα πρώτα.
Στα σπίτια της Κόνιτσας μεταφέρουν διαρκώς τραυματίες από την πρώτη γραμμή. Οι αεροπόροι παρά την κακοκαιρία, μόλις βρουν μια οποιαδήποτε ευκαιρία πολυβολούν τον εχθρό ή χτυπούν με ρουκέτες ορισμένα σημεία της περιοχής Νικάνωρος, εκεί δηλαδή που υπάρχει πυροβολαρχία των συμμοριτών.
Αεροπλάνα Ντακότα κατεβαίνουν σε χαμηλό ύψος και ρίχνουν με τα αλεξίπτωτα πυρομαχικά. Πολλά από αυτά προς την ανατολική κυρίως πλευρά της πόλεως πέφτουν κοντά στις γραμμές των συμμοριτών, και γίνονται αφορμή μικροσυγκρούσεων, σώμα προς σώμα καμμία φορά.
Ο Παλλαντάς λοιπόν από τις 26 υποψιάστηκε κάτι που στο άμεσο μέλλον θα αποδεικνυόταν αληθινό. Φοβήθηκε μήπως οι συμμορίτες απογοητευμένοι από τις αποτυχίες τους στα υψώματα χτυπήσουν την Κόνιτσα από τον πεδινό διάδρομο.
Διατάζει το 2ο και 3ο Λόχο του 584 Τάγματος Πεζικού (Διοικηταί Λοχαγός Ζώτος και Υπολοχαγός Τσίγκας) να φύγουν από το ύψωμα 915 και να κατέβουν στην Κόνιτσα, ώστε να ενισχυθούν τα τμήματα του 582 Τάγματος Πεζικού που είχαν μικροφυλάκια στη νοτιοανατολική και τη νοτιοδυτική πλευρά της Κόνιτσας.
Με την ενέργειά του αυτή έσωσε την Κόνιτσα. Στις εφτά το βράδυ της 27ης οι συμμορίτες κάνουν επίθεση από το πεδινό διάδρομο. Ή μάλλον με χίλιες προφυλάξεις καταφέρνουν να χωθούν στα σπίτια χωρίς σχεδόν να τους αντιληφθεί κανένας. Θα προχωρήσανε κατ΄αυτόν τον τρόπο περισσότερο από 250 μέτρα κατ' ευθείαν στην κάτω Κόνιτσα. Μόλις μπαίνανε στα σπίτια ακινητούσαν της οικογένειες με το πιστόλι στα χέρια και έπιαναν τα παράθυρα και τις πόρτες για κάθε ενδεχόμενο.
Άλλοι τρυπώσανε στους κήπους και κούρνιασαν κάτω από τα δέντρα ακίνητοι. Η βραδυά ήταν μάλλον σκοτεινή, γιατί τον ουρανό άρχιζαν να σκεπάζουν μαύρα σύννεφα.
Οι δύο Λόχοι του 584, μπροστά ο 2ος του Ζώτου, πιο πίσω ο 3ος του Τσίγκα προχωρούσαν τις ώρες εκείνες να εγκαταστήσουν φυλάκια χαμηλά κοντά στο ποτάμι.
Σε μια στιγμή που ο Λοχαγός Ζώτος με τον οπλοπολυβολητή του Κοντονάση είχανε πάρει τον κατήφορο ανύποπτοι, από πέντε μέτρα μπροστά του ακούστηκε μία άγρια φωνή:
- Άλτ, μπουραντάδες.
Ο Λοχαγός που κρατούσε αυτόματο και είχε περαμένο το χέρι του στην σκανδάλη για απάντηση έστειλε στη σκοτεινή γωνιά του δρόμου που ακούστηκε η φωνή μία ριπή. Ο συμμορίτης έπεσε νεκρός. Μα την ίδια στιγμή το κακό φούντωνε πέρα για πέρα.
Από κάθε παράθυρο και πόρτα που είχαν πιάσει οι συμμορίτες αρχίζει το ντουφεκίδι. Οι δύο Λόχοι απλώνουν και πιάνουν θέση. Ο λόχος του Τσίγκα αντιμετωπίζει σκληρή αντίσταση, μα ο Διμοιρίτης του Ανθυπολοχαγός Π. Κύρκος καταφέρνει από ένα στενό καλντερίμι να πλευροκοπήσει μια μεγάλη ομάδα συμμοριτών και να τους ρίξει στα επόμενα σπίτια.
Εκεί ριζώνουν για καλά και παρά τα πυρά του στρατού δεν εννοούν να υποχωρήσουν. Εκμεταλλεύνται το γεγονός ότι ο στρατός δεν θα χτυπήσει τα σπίτια γιατί υπάρχει φόβος να σκοτωθούν πολλόι από τον άμαχο πληθυσμό.
Μα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι συμμορίτες μάλιστα αφού είδαν πως οι στρατιώτες μεταχειρίζονται μόνο οπλοπολυβόλα και ατομικά όπλα, βάζουν μπροστά τα Πίατ (Αντιαρματικά όπλα) για να τους αναγκάσουν να υποχωρήσουν βορειότερα.
Αλλά αυτό φυσικά σήμαινε κατάληψη της πόλεως. Βάζει αναγκαστικά μρος τα Πίατ και ο στρατός.
Η νύχτα αυτή είναι η πιο τρομερή νύχτα που γνώρισε η Κόνιτσα . Τα γυναικόπαιδα σκούζουν από το φόβο και οι συμμορίτες με τα χωνιά απειλούν γενική σφαγή των στρατιωτών αν τους αιχμαλωτίσουν.
Τα καλντερίμια γεμίζουν νεκρούς που βογγούν απελπισμένα. Κοντεύη να ξημερώση. Οι συμμορίτες δεν μπορούν να σταθούν περισσότερο. Σέρνοντας από τα πόδια σκοτωμένους και τραυματίες αρχίζουν να υποχωρούν.
Παρ' όλα αυτά μέσα στα μισογκρεμισμένα σπίτια, στους δρόμους, στους κήπους αφήνουν 38 νεκρούς μεταξύ των οποίων και δύο γυναίκες. Σε πολλόυς από τους νεκρούς βγάζουν οι ίδιοι τα ρούχα και τους αφήνουν στις λάσπες θεόγυμνους.
Τη νύχτα αυτή ελεύθεροι σκοπευτές που είχαν τρυπώσει στα πιο απίθανα σημεία σκότωσαν και τον έφεδρο Υπολοχαγό και ταμία του 584 Τάγματος Πεζικού Παράσχο Πετσάκο.
Μα η πανωλεθρία των συμμοριτών ήταν άνευ προηγουμένου. Εκτός από τους νεκρούς που αφήσανε στην Κόνιτσα, βρέθηκαν αργότερα και άλλοι στον πεδινό διάδρομο, άλλοι μέσα σε έναν μύλο και βήματα προς το ποτάμι που σήμαινε πως πολλούς τους ρίξανε στα ορμητικά νερά του Αώου.
Ο στρατός μας είχε και αυτή τη φορά νικήσει. Οι Κονιτσιώτες αγκάλιαζαν και φιλούσαν τον στρατό που έσωσε και πάλι την πόλη.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου